juni 4, 2018 - Reacties uitgeschakeld voor De stem van De Voorkamer: Laura
Een jonge studerende vrouw die op handworpafstand van De Voorkamer woont, zich bekommert om haar omgeving en graag de rol van gastvrouw op zich neemt. Laura (23) is coördinator van het Nederlands Taalcafé en doet dat met veel enthousiasme. En misschien komt deze rol haar nog wel van pas bij haar werk, want Laura gaat bijna afstuderen. ‘Ik wil graag een mix van beide opleidingen gaan doen, en werken bij een organisatie waar veel ruimte is voor (culturele) diversiteit. Waarschijnlijk vind ik het daarom ook zo leuk om mij in te zetten voor De Voorkamer en ook alvast […]’
Nieuwsgierig naar Laura haar opleiding, haar hobby’s en waar haar liefde voor de natuur vandaan komt? Lees dan snel verder.
Ik fietste eens langs De Voorkamer en kwam het daarna tegen op Facebook, ik besloot uit nieuwsgierigheid eens naar een event te gaan. Mijn eerste kennismaking met De Voorkamer was met een avond Nederlands Taalcafé. Een tijd later ben ik voor ongeveer zes weken Arabisch gaan volgen in de zomer. Op Facebook zag ik daarna een oproep voor vrijwilliger/coördinator voor het Nederlands Taalcafé. Ik vind taal een interessant onderwerp en de taalavond een mooi middel om mensen te ontmoeten en ontmoetingen tussen nieuwkomers en locals uit Utrecht te ontwerpen.
Na mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening (SPH) in Ede ben ik een premaster en nu een master gaan volgen aan de UU, ik ben twee jaar geleden voor mijn studie in Utrecht komen wonen. Het vrijwilligerswerk dat ik nu bij De Voorkamer doe, heeft een koppeling met mijn studie(s). Ik heb altijd al interesse gehad in culturen en andere mensen ontmoeten. Sommige onderwerpen die tijdens mijn opleiding voorbij komen, doen mij veel denken aan De Voorkamer, zoals migratie en je in een land thuis kunnen voelen.
Mijn eerste opleiding in Ede was vooral hulpverlenend, nu ben ik meer theoretisch bezig om mensen leren te begrijpen. Ook al moet ik eerst nog afstuderen, ik kijk stiekem weleens naar vacatures. Ik wil graag een mix van beide opleidingen gaan doen, en werken bij een organisatie waar veel ruimte is voor (culturele) diversiteit. Waarschijnlijk vind ik het daarom ook zo leuk om mij in te zetten voor De Voorkamer en ook alvast fijn om in de sferen te werken voor later.
Gastvrouw
Een eigenschap die ik waardeer van mezelf komt ook goed van pas bij mijn werk bij De Voorkamer. Ik vind het leuk om gastvrouw te zijn, mensen te ontvangen en te zorgen dat ze aan niets ontbreken. Tijdens het Nederlands Taalcafé ben ik coördinator en verwelkom ik iedereen, zorg ik dat de deelnemers worden ingedeeld in groepjes die eenzelfde taalniveau hebben en worden gekoppeld aan een Nederlandse vrijwilliger.

Ook vind ik het leuk om vrienden bij mij thuis uit te nodigen en voor ze te koken. Dan kies ik een lekker recept uit en doe ik uitgebreid boodschappen. Soms schiet ik ook wel in de stress, ik wil dat alles goed verloopt en als dat dan niet gaat zoals ik hoop dan ben ik bang dat het allemaal mislukt. Ik zeg dan ook altijd tegen mijn gasten dat ze het eerlijk moeten zeggen als ze mijn kookcreatie niet lekker vinden, ‘dan halen we gewoon een patatje’, vervolg ik dan. Gelukkig is het nooit zover gekomen.
Natuur(lijk) knus
Als hobby teken ik graag, ik heb niet echt talent maar vind het ontspannend. Ook met een boek en een kop thee kom ik echt tot ontspanning. Verder luister ik in mijn vrije tijd graag naar muziek in de stad met vrienden. Een wandeling door het bos vind ik ook erg fijn. Meestal ga ik naar Rhijnauwen, met het pannenkoekenhuisje. Eigenlijk ben ik op zoek naar andere bossen in de buurt van Utrecht, tips zijn welkom!
‘Mijn liefde voor de natuur komt denk ik uit mijn jeugd: ik ravotte vaak met mijn broertje en zusje’
Ik denk dat mijn liefde voor het bos uit mijn jeugd komt, bij mijn ouderlijk huis in Zwolle hebben we een mini-bos aan onze tuin grenzen. Daar speelde ik vaak met mijn broertje en zusje. Als oudste -verzon ik vaak iets om te spelen, ik herinner mij nog dat we eens een hele hindernisbaan hadden gemaakt, we waren er uren zoet mee.
Ondanks ik natuur erg waardeer vind ik het erg fijn om nu in een stad te wonen en zeker de wijk Lombok bevalt mij goed. Het is er levendig en altijd wat te zien of te doen; het is hier nooit uitgestorven. De knusheid en gezellige sfeer van de wijk staat mij erg aan. Zo is Lissabon, ik denk wel mijn lievelingsstad, ook zo gezellig en vrolijk door de kleurrijke wijken. De sfeer van een stad is belangrijk, die moet een knus gevoel uitstralen, daarom ben ik heel blij dat ik in Lombok woon. Een aantal jaar geleden heb ik ook even in Lissabon gewoond toen ik daar in een hostel werkte, vandaar ben ik nog steeds een beetje verliefd op die stad.

Van gevoel tot geloof
Van kleine dingen kan ik blij worden. Geluksmomentjes beleef ik bijvoorbeeld als ik met mijn vriend, vrienden of familie ben en echt tijd voor elkaar heb. Dat je op een relaxte manier met elkaar kan kletsen om diepere gesprekken te voeren, maar juist ook kleine, dagelijkse momenten met elkaar te delen. Wat mij ook altijd erg blij maakt is als ik op mijn fiets zit en de zon begint te schijnen. Dat je dan langs parkjes fietst waar mensen relaxen, dan besef ik mij even hoe goed het leven is.
Ik heb niet echt een ochtendritueel, maar mijn streven is dagelijks de Bijbel te lezen. Meestal komt dit op drie dagen in de week uit, tijdens mijn ontbijt met een kop thee erbij. Ik sprak laatst iemand bij De Voorkamer die ook christelijk is en tijdens zijn reis veel aan het geloof heeft gehad. Hij tekent graag mythische figuren die in de Bijbel voorkomen, zodoende dat het geloof ter sprake kwam. Ook als ik weleens met islamitische mensen bij De Voorkamer over geloof praat, is er vaak een wederzijds begrip voor gelovig zijn, dat vind ik mooi.
De mooiste vrijwilligers rol

Ik ben een van de coördinatoren van het Taalcafé op dinsdagavonden. Van te voren zorgen we dat er kaartjes met een (actueel) onderwerp erop beschreven zijn zodat de deelnemers een aanleiding hebben een gesprek te starten. Als coördinator ontvang ik alle deelnemers en vrijwilligers en deel ik ze in groepen op taalniveau in en verdeel ze over de Nederlandssprekende vrijwilligers.
‘We krijgen vaak positieve reacties, maar soms zijn deelnemers ook teleurgesteld dat er niet genoeg vrijwilligers zijn voor een één op één gesprek’
Meestal sluit ik als alles op rolletjes loopt een voor een bij alle tafels aan. Vaak wisselen we ook de begeleiders en de deelnemers op een avond zodat er genoeg te praten valt. Met de een heb je nu eenmaal meer een klik dan met de ander en zo blijft het altijd verrassend. Meestal krijgen we enthousiaste reacties over de avond, maar soms gebeurt het ook dat een deelnemer teleurgesteld is dat er geen ruimte was voor een één op één gesprek. Dit ligt niet aan de fysieke ruimte, maar dat we daar niet altijd genoeg begeleiders voor hebben.
Een vrijwillige begeleider zijn is heel vrijblijvend, als je eens in de drie weken een dinsdagavond tijd hebt voor leuke gesprekken en openstaat om nieuwe mensen te ontmoeten, dan is het Taalcafé misschien wel iets voor jou. Je zit nergens aan vast, dus als je een keer niet kan is er geen man over boord. Kom gezellig langs op dinsdagavond en haal net zoveel voldoening en gezelligheid uit deze avond!
Door: Esther Koeckhoven