Deze jonge moeder wordt vaak het zonnetje in huis genoemd, zo ook bij De Voorkamer. Ze is er vaak te vinden en staat er het liefst in de keuken. Dineren aan een tafel vol vrienden is daarop een goed alternatief. Al dat heerlijke eten fietst ze er op de zondagen weer af. ‘Met een groep van 30 mensen van Ga toch lekker fietsen, fietsen we door Nederland. Dit voelt iedere keer weer als een mini-vakantie.’ Naast koken en fietsen heeft Zaynab Qabel (23) nóg een hobby, nieuwsgierig welke dat is? Lees dan snel verder!

Mijn neef vroeg in de zomer van 2017 of ik meeging naar een event in het park, dit bleek van De Voorkamer te zijn. We zaten in de zon en ik raakte aan de praat met onder andere Adel Nabelsi. De sfeer was heel gemoedelijk, we dansten dabke en lagen wat in het gras te kletsen onder een stralende zon. Ik genoot enorm, toch duurde het even voordat ik naar De Voorkamer zelf kwam, maar toen ik ook in het pand aan de Kanaalstraat was geweest, was ik verkocht. Ik kom er graag en zet mij ook met liefde in als vrijwilliger. Ik doe vaak de catering van evenementen, en het dinerevent Turning Tables waarbij een groep deelnemers samen kookt voor iedereen die die avond mee wil eten. En op maandagavond geef ik vaak les tijdens het Arabisch Taalcafé. Het leek mij leuk iets voor een ander te kunnen betekenen door mensen Arabisch te leren, maar het is ook een goede leerschool voor mij. Ik moet namelijk in het Nederlands uitleg geven over de taal, dat is een uitdaging voor mij en ik leer hier veel van.

Ik moet altijd heel hard lachen als een Nederlander vraagt of hij echt wel kan mee-eten, natúúrlijk denk ik dan. Ik maak altijd meer dan genoeg eten

Ik woon in Maarssen bij mijn tante, mijn zoontje woont bij mijn ex-man in Amsterdam. Ieder weekend is mijn 6-jarig zoontje bij mij. Ik heb goed contact met mijn ex en soms gaan we met z’n drietjes iets leuks doen, we zijn laatst naar Madurodam geweest. Toen ik in Syrië met mijn man trouwde, moest ik vaak voor hem en zijn familie koken. Ik heb veel Syrische gerechten geleerd van mijn moeder, we kookten samen voor onze familie. Bij mijn ex-man was juist ik vaak verantwoordelijk voor het eten, dan moest ik ineens voor de hele familie koken. Doordat ik veel gekookt heb, kan ik nu veel Syrische gerechten klaarmaken en heb ik diverse smaken ontwikkeld.

De keuken, mijn beste vriend

Sinds een half jaar vind ik het écht leuk om te koken. Ik ben veel in de keuken te vinden en kijk graag naar kookfilmpjes op Youtube. Als ik mij verdrietig voel of boos ben, dan duik ik de keuken in om iets te maken. Dan bak ik een lekkere taart, of maak ik een Syrisch gerecht klaar. Als ik maar bezig ben om stoom af te kunnen blazen, dus eigenlijk is de keuken mijn beste vriend!

Ik kook graag Syrisch, zo blijven Syrische gewoontes in mijn leven in Nederland dichtbij. Een andere gewoonte is mijn ochtendritueel: ik sta op met koffie en de muziek van Fairuz. En ’s avonds drink ik graag met familie of vrienden die op bezoek zijn samen koffie of thee. Ik heb echt een grote hekel aan alleen eten en probeer dan ook altijd te zorgen dat ik met anderen eet. Een Arabische gewoonte is om altijd genoeg te koken, je houdt er rekening mee dat er iemand op bezoek komt. Nederlandse mensen vragen dan: ‘Kan dat wel, is er dan wel genoeg eten?’. Daar moet ik altijd heel  hard om lachen, natuurlijk is er genoeg eten. Hallo, ik ben een Syrische hè, dan is er altijd genoeg eten klaargemaakt.

Van Friese fietstocht tot swingende queen

Naast koken heb ik nog een andere nieuwe hobby ontwikkeld, een typisch Hollandse. Om de week op zondag fiets ik met de groep van Ga toch lekker fietsen. Uiteindelijk fietsen wij op 20 mei naar Friesland, in totaal is dit 235 kilometer. Ik heb mij hiervoor opgegeven omdat het me leuk leek Nederland op de fiets te ontdekken, daarnaast leek het mij een leuke uitdaging. Eerst geloofden mijn vrienden niet dat ik dit echt ging doen, en dat ik het vol zou houden. Ik vind het erg leuk omdat het iedere training als mini-vakantie voelt. Je fietst naast een groepsgenootje en wisselt na een tijde weer van fietsbuddy, zo spreek je veel mensen. Naast nieuwe plekken leer ik dus ook nieuwe mensen kennen. De groep bestaat uit 30 mensen waarvan 15 nieuwkomers. Ik heb zin in de eindtocht, het zal zwaar worden, maar dat is het zeker waard.

‘Ik was vijf uur lang niet van de dansvloer af te slaan’

Een ander hobby is dansen. Als ik dans, vergeet ik alles; ik kan alles loslaten en helemaal opgaan in het moment. Zelfs als ik mij ervoor verdrietig voelde, wordt ik altijd blij van dansen. Ik ben positief ingesteld en de levensvreugde worden versterkt als ik dans, met een glimlach op mijn gezicht ga ik dan helemaal los. De avonden van de Stichting Dreaming of Syria vind ik te gek, we dansen dabke op Arabische muziek, er zijn artiesten uit het Midden-Oosten en de hele sfeer is Syrisch. Mijn eerste dabkeavond was een jaar geleden, ik was meteen onder de indruk. Ik vond het zo ontzettend fijn, ik was vijf uur lang niet van de dansvloer af te slaan. Oprichter Tamer Alalloush vroeg mij: ben je niet moe? Maar ik kreeg zóveel energie van het feest, dat ik geen vermoeidheid voelde. Mijn neef Khaled Alhouz vroeg of ik weer mee ging naar de volgende editie in Leiden. Daar hoefde ik niet lang over na te denken, want natuurlijk wilde ik mee. Na die tweede avond vroegen Tamer Alalloush en Iris Loos of ik in hun team wilde omdat ze vonden dat ik zoveel energie uitstraalde. Tamer zei: ‘Je hebt zoveel energie om te dansen, die spirit willen wij in ons team’. En Iris noemt mij altijd de queen van de groep, dat vind ik zo leuk. Ik help met het organiseren van de events en bij dabkeworkshops.

Businessvrouw in Utrecht

De mooiste dag uit mijn leven is de dag dat mijn zoontje werd geboren. Ik voelde mij meteen moeder, ik was heel moe na de bevalling maar wilde niet slapen; ik wilde de hele tijd bij mijn zoontje blijven. Voor hem was ik heel blij dat ik samen met hem en mijn ex naar Nederland ben gekomen. We gingen samen een nieuw leven tegemoet, maar in Nederland groeiden we uit elkaar. In Syrië had ik meteen weer moeten trouwen na mijn scheiding, hier ben ik daarin vrij. Ik ben blij dat ik in Nederland de kans heb om te studeren. Het is mijn droom om businessvrouw te worden. Ik zou na mijn taalcursus graag een studie Accountancy doen. Ik wil graag zelfstandig zijn, mijn eigen huisje of appartement hebben.

Ondanks ik Damascus een heel mooie stad vind, wil ik graag in Nederland blijven wonen en mijn leven heir verder opbouwen. Wel wil ik graag terug naar Damascus, ook om familie op te zoeken. Wat Damascus en Utrecht gemeen hebben is dat ze beide mooie, oude gebouwen hebben in het centrum. De sfeer in de stad Utrecht is goed, net als ik de sfeer in Damascus fijn vind; Ik herinner mij nog goed dat ik ’s avonds als het donker was en de stad werd verlicht met mijn ex-man romantische plekken bezocht. En een speciale plek in Utrecht? Dat is voor mij toch echt De Voorkamer. Ik kom er graag, of ik nu verdrietig ben en omringd wil worden door lieve mensen, of juist als ik heel vrolijk ben: dit is mijn nieuwe speciale plek.

 

Door: Esther Koeckhoven